dreams and reality

Była w ciąży. 28 tydzień. Codziennie z uśmiechem n ustach patrzyła na swój brzuszek. Czule głaskała i mówiła do niego. Czekała na każdy ruch maluszka. Swojego syna. Jedyne co ją martwiło to przyszłość. Strach o to co będzie.  Czuła się źle. Nie było przy niej osoby, którą najbardziej potrzebowała w tak ważnym momencie. Nie była pewna czy ta osoba będzie przy przyjściu na świat tej kruszynki. Miała żal do niego, bo powinien przy niej być. Nie tak sobie wyobrażała ten czas...

Tak samo go kochała, jak nienawidziła.

Tak samo była szczęśliwa, jak nie była.

Tak tak samo go pragnęła, jak nie chciala.

Tak samo walczyła, jak chciała się poddać.

Tak samo mu ufała, jak mu nie wierzyła.

Tak samo go chciała widzieć, jak nie chciała.

Tak samo chciała z nim być, jak nie chciała.

Tak samo za nim tęskniła, jak jej go nie brakowało.

Tak samo było jej dobrze, jak nie było.

Wszystko zależało od sytuacji...

Bo tak to już jest, że czasem nie wytrzymujesz ze sobą, z ludźmi i z tym światem... Wtedy pora uciec żeby nie zwariować. Chociaż na chwilkę...